آقای من

مولای غریب و تنهای من

پدر مهربان اهل عالم

می خواهم غربتت را حکایت کنم؛

 غربتی که دوازده قرن است ریشه دوانیده؛

 غربتی که اشک آسمان و زمین را جاری

ساخته؛

 غربتی که حتی برای برخی محبانت، غریب

و ناشناخته است؛

 غربتی که اجداد طاهرینت پیش از تولد تو بر

آن گریسته اند

من از تصویر این غربت و غم ناتوان ام

… از آنانی بگویم که خاطر شریف تو را می آزارند؟

 از آنها که دستان پدرانه و مهربانت را خون ریز معرفی می کنند؟

 از آنها که چنان برق شمشیرت را به رخ

می کشند

 که حتی دوستانت را از ظهورت می ترسانند؟

 از آنها که تو را به دور دست ها تبعید می کنند؟

 از آنها که تو را دست نیافتنی جلوه می دهند؟

 از آنها که به نام تو مردم را به دکه های خویش

فرا می خوانند؟

… از خود آغاز می کنم که اگر هر کس از

خود شروع کند،

 امر فرج اصلاح خواهد شد. می خواهم به

سوی تو برگردم.

 یقین دارم بر گذشته های پر از غفلتم کریمانه

چشم می پوشی؛

 می دانم توبه ام را قبول می کنی و با آغوش

باز مرا می پذیری؛

 می دانم در همان لحظه ها،

 روزها و سال های غفلت هم، برایم دعا

می کردی.

من از تو گریزان بودم؛ اما تو هم چون پدری

مهربان،  دورادور مرا زیرا نظر داشتی

 آقای من ، مولای من ، یاورمن

العفو … العفو

به نام خدا

خود می گذرد ، عشق های می میرند ، رنگ ها رنگ دگر می گیرند و فقط خاطره هاست

که چه شیرین و چه تلخ دست ناخورده به جا می مانند .

تا عمر ما باشد به دنیا ما رفیقیم ، ترس از آن دارم بمیرم حس کنی ما نارفیقیم .

گاهی باید کسانی را از گذشته مان فراموش کنیم به یک دلیل ساده : آنها به

آینده مان تعلق ندارند

همه چیز در پایان زیباست ، اگر هیچ چیز زیبایی در اطرافت نیست ، بدان هنوز به

پایان نرسیدی .

روی چمن نوشتند لطفا گلی نچینید ، اما چه سود طوفان خواندن نمی دانست .

من از زندگی آموختم چگونه اشک ریختن را ، ولی اشک هایم نیاموخت چگونه

زندگی کردن را .

کاش به زمانی برگردم که تنها غم زندگیم ، شکستن نوک مدادم بود .

عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی ، عاشقانند که در این دایره سرگردانند

قضای نماز یعنی :
خدا هنوز منتظر حرفهایمان نشسته است !

زندگی مثل یک نیمکت میمونه که ما وقتی به دنیا میایم اول نیمکت هستیم و با

بزرگتر شدن ما و به دنیا آومدن یک سری دیگه از آدما کم کم به ته نیمکت میرسیم و

غافل از اینکه یه روز از این نمیکت می افتیم پایین .

بگشاییم کمی پنجره را

بفرستیم که اندیشه هوایی بخورد

و به مهمانی عالم برود

گاه عالم را در خود به ضیافت ببریم

بگذاریم به آبادی عالم قدمی

و بنوشیم ز میخانه هستی قدحی

طعم احساس جهان را بچشیم ؛

ببخشیم به احساس جهان خاطره ای

ما به افکار جهان درس دهیم

و ز افکار جهان مشق کنیم

‎

 دیدار با خدا

پیرزنی در خواب , خدا رو دید و به او گفت :

"خدایا من خیلی تنهام . آیا مهمان خانه من می شوی ؟ "

خدا قبول کرد و به او گفت که فردا به دیدنش خواهد رفت .

پیرزن از خواب بیدار شد با عجله شروع به جارو کردن خانه کرد.

رفت و چند نان تازه خرید و خوشمزه ترین غذایی که بلد بود

پخت.سپس نشست و منتظر ماند.

چند دقیقه بعد در خانه به صدا در آمد .

پیر زن با عجله به طرف در رفت آن را باز کرد پیر مرد فقیری

بود .پیرمرد از او خواست تا به او غذا بدهد

پیر زن با عصبانیت سر فقیر داد زد و در را بست.

نیم ساعت بعد باز در خانه به صدا در آمد.

پیر زن دوباره در را باز کرد.

این بار کودکی که از سرما می لرزید از او خواست تا از سرما

پناهش دهد .

پیر زن با ناراحتی در را بست و غرغر کنان به خانه بر گشت

نزدیک غروب بار دیگر در خانه به صدا در آمد .

این بار نیز پیرزن فقیری پشت در بود. زن از او کمی پول خواست

تا برای کودکان گرسنه اش غذا بخرد .

پیر زن که خیلی عصبانی شده بود با داد و فریاد پیر زن را

دور کرد.

شب شد ولی خدا نیامد پیرزن نا امید شد و رفت که بخوابد

و در خواب بار دیگر خدا را دید .

پیرزن با ناراحتی گفت:

"خدایا مگر تو قول نداده بودی که امروز به دیدنم خواهی اومد ؟"

خدا جواب داد :

" بله من سه بار آمدم و تو هر سه بار در را به رویم بستی "

همه شب نماز خواندن،همه روز روزه رفتن

همه ساله از پی حج سفر حجاز کردن

زمدینه تا به کعبه سر وپا برهنه رفتن

دو لب از برای لبیک به گفته باز کردن

شب جمعه ها نخفتن، به خدای راز گفتن

ز وجود بی نیازش طلب نیاز کردن

به مساجد و معابد همه اعتکاف کردن

ز ملاهی و مناهی همه احتراز کردن

به حضور قلب ذکر خفی و جلی گرفتن

طلب گشایش کار ز کارساز کردن

پی طاعت الهی به زمین جبین نهادن

گه و گه به آسمان ها سر خود فراز کردن

به مبانی طریقت به خلوص راه رفتن

ز مبادی حقیقت گذر از مجاز کردن

به خدا قسم که هرگز ثمرش چنین نباشد

که دل شکسته ای را به سرور شاد کردن

به خدا قسم که کس را ثمر آنقدر نبخشد

که به روی ناامیدی در بسته باز کردن

روزى پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله

به حضرت على علیه السلام فرمود:

دیشب چه عمل خیری انجام داده‌اى؟

آن حضرت اظهار داشت: پیش از آن كه بخوابم، هزار ركعت نماز

به جا آوردم،

حضرت رسول فرمود: چگونه؟!

پاسخ داد: از شما شنیدم كه فرمودید: هر كس هنگام خوابیدن

سه مرتبه بگوید: «یَفْعَلُ اللهُ ما یَشاءُ بِقُدْرَتِهِ، وَ یَحْكُمُ ما یُریدُ بِعِزَّتِهِ» ؛

او همانند كسى است كه هزار ركعت نماز خوانده است.

حضرت رسول اکرم فرمودند: راست گفتى،حقا که چنین است.

منبع :

مستدرك الوسائل، ج 5، ص 49، ح 21.

توجه      توجه       توجه

آیا حیف نیست هرشب به این سادگی از چنین خیر پربرکتی

محروم شوی

نهم ربیع الاول آغاز امامت و ولایت ناموس دهر و زمان ، پیک مهربانی و صفا و صمیمیت ،

مظهر صداقت و شجاعت ، آقا امام زمان ولی عصر ( عجل الله تعالی شریف )

بر تمامی مسلمانان مبارک

به تماشاى طلوع تو، جهان چشم به راه

به امید قدمت، کوءن و مكان چشم به راه

به تماشاى تو اى نور دل هستى هست

آسمان ، كاه كشان كاه كشان چشم به راه

رخ زیباى تو را، یاسمن آیینه به دست

قد رعناى تو را سرو جوان چشم به راه

در شبستان شهود اشك فشان دوخته ‏اند

همه شب تا به سحر خلوتیان چشم به راه

دیدمش فرشى از ابریشم خون می گسترد

در سراپرده چشمان خود آن چشم به راه !

نازنینا ! نفسى اسب تجلّى زین كن

كه زمین، گوش به زنگ ‏ست و زمان چشم به راه

آفتابا ! دمى از ابر برون آ، كو بود

بى‏ تو منظومه امكان، نگران، چشم به راه‏

" زكریا اخلاقى "

پیامبر اکرم (ص) خطاب به علی (ع) از چهار چیز پیش از رسیدن چهار چیز استفاده کن :
از جوانی قبل از پیری ٬ از تندرستی قبل از بیماری ٬ از توانگری قبل از تهی دستی و از زندگی قبل از مرگ …
.
.
عاقلترین مردم کسی است که در مجازات کردن نادان از سکوت فراتر نرود …
حضرت علی (ع)
.
.

.
دنیا خوابی است که اگر آن را باور کنی پشیمان می شوی …
حضرت علی (ع)
.
.
به انجام کارهای نیک ادامه دهید حتی اگر دیگران آنها را به نام خویش ادعا کنند
کارهای شما پیشکشی ست به خدا و هیچکس نمی تواند “خدا” را فریب دهد …
حضرت علی (ع)